Historia Szampana, najszlachetniejszego z win musujących
W Champagne wino jest uprawiane od IV wieku. Nikt jednak nie miał wtedy pojęcia o ekskluzywnym napoju, który pewnego dnia ukształtuje wizerunek tego regionu. Ze względu na swoje uprzywilejowane położenie w sercu Europy, Szampania szybko rozwinęła się w tętniące życiem centrum handlowe we wczesnym średniowieczu. Dzięki temu wysokiej jakości wina z tego regionu zyskały renomę poza granicami Francji. Wino to cieszyło się dużą popularnością wśród szlacheckich domów Europy, a Ludwik XIV uczynił je swoim winem domowym, zapoczątkowując tym samym pewien trend. Ale do około 1650 roku wina były zawsze winami spokojnymi. To Anglicy wymusili musowanie wina. Stało się to zwyczajem, aby wino było żywe i musujące za pomocą cynamonu, goździków, cukru i melasy). Mieszkańcy Szampanii nigdy nie wpadliby na pomysł dodawania tak dziwnych składników do swoich win.
Mnisi bendyktyńscy, tacy jak Dom Pérignon i Frère Jean Oudart, w końcu zdecydowanie udoskonalili metody produkcji szampana. Pierwotnie ambicją Dom Pérignon było przede wszystkim nadanie winu z regionu Szampanii wyjątkowej jakości poprzez umiejętne łączenie winogron. W tym samym czasie, Dom Pérignon i jego współcześni z pewnością nie byli zainteresowani dając wina musujące bąbelki. Raczej drażniło go lekkie bulgotanie, które obserwował w niektórych winach w swojej funkcji mistrza piwnicznego i uważał to za wadę.